Buenos días de viernes a todos.
El lunes empieza algo que me gusta, pero a la vez odio, no sé si a vosotros os pasa, pero a mí sí, hay cosas que me apasionan, pero que en momentos determinados odio, por ejemplo adoro, me encanta disfruto esquiando, es un deporte que me gusta y mucho, me encanta la sensación de velocidad, el arriesgar bajando, el meterme más de una vez en embolados terribles por querer hacer más de lo que mi técnica como esquiador me permite, pero vaya yo bajo, me he metido fuera pistas, en negras, he perdido esquís…una hora buscándolo como un loco…una experiencia terrible…pero sabéis que es lo mejor de esquiar….quitarse las botas, se trata sin duda del mejor momento de un largo día de esquí…llegas al coche, te sientas , pones música, comentas con los amigos el día, y procedes, clack, clack sueltas las botas, poco a poco, disfrutándolo, primero una, luego la otra, abres un poquito la lengüeta de la bota, tus pies ya empiezan a notar algo de libertad, la sangre empieza a llegarles, coño que tienen riego y todo, casi notas el bump bump de cada latido de tu corazón en la punta de los dedos…y llega el momento orgásmico en que pam…te sacas las botas…eso si después de pelearte duramente con ellas, ya que parece que tu pie se ha quedado ahí dentro enquistado, aprietas estiras, reniegas, a veces incluso notas como una rampa terrible te sube por el gemelo…pero lo consigues…te las quitas y es orgásmico al 200%, una vez a una pareja del coche de al lado, le oigo decir, bueno al chico…ufff quitarse las botas
Chico – es mejor que el sexo…
Novia – a si??
Chico- no bueno no quería decir eso
Chica – No no que has dicho que es mejor que tener sexo
Chico bueno no es una forma de hablar….
Me da a la nariz…que este ese finde no pillo, lo máximo un constipado, pero poco más.
Bueno a lo que iba que me he ido del tema mucho, el lunes empieza lo que más adoro en el mundo…y más odio…LA PRETEMPORADA..pensar que empiezo otra vez a jugar a basket..y van…uuff muchísimas temporadas,
llenas de ilusión y de ganas de competir…pero…siempre empiezan con lo mismo, hacer físico, correr, saltar, abdominales, flexiones, en mi vida he podido hacer 10 seguidas bien… es que diría que no he hecho bien 10 en mi vida, correr, uff que martirio,
empiezas a correr, y claro primero todos juntitos, pero te encuentras con los enanos…que empiezan a correr más que tu, claro no pesan los jodidos, y yo tengo que mover 100 kg, con lo que ves que te vas quedando atrás atrás contigo solo está el otro interior y poco mas, en las primeras vueltas hablas, bromeas, te cachondeas, te metes con los que más corren…tío donde vaaaaaaas?? Regalan algo o qué??? Pero siguen pasando vueltas…ya llevas 2, un suplicio, empiezas a oír un sonido
ronco, cada vez mas entrecortado, piensas alguno se está muriendo… coño si soy yo…las piernas empiezan a pesar, los tobillos a doler, la rodilla operada dice…tío me rompo…si corres en una pista de atletismo aparte no hay posibilidad de escaqueo posible todo el rato te ven, así que has de correr, diferente es cuando te haces una ruta en que quedas fuera de la vista, ahí aun puedes andar un trocito, tenía un compañero de equipo que se conocía todos los atajos y siempre te lo encontrabas sentado por algún lado , en estos caso en que hay una ruta que hacer, aunque sea dando vueltas pero que es algo apartado, hay un momento en que los grandotes, que nos quedamos atrás por sistema, pensamos…estos están en el bar…llevo 4 vueltas y no los he visto, estos están en el bar fijo tomándose una cerveza …pero no al cabo de un rato te pasan corriendo…y haciendo cachondeo, mientras tú te estás muriendo físicamente.

El martes…cuando me despierte…me va a doler, tendré el tendón de Aquiles inflamado, los tobillos doloridos, las piernas más que cargadas, y si hemos hecho trabajo de brazos, los tríceps y bíceps tocados, aparte he llegado a tener agujetas en
los abdominales en fin…todo y mas…solo el hecho de que el baloncesto es una parte demasiado importante de mi vida impide que las pretemporadas no me maten…aunque hay años en que casi lo han conseguido.
Odio las pretemporadas…y espero que aun me queden muchas por hacer…total con 37 años estoy hecho un chaval,
al final el entreno sera el martes…asi que…martes, miercoles y jueves…sacare el higado por la boca
Hi ha un «trucu»…moure els braços com si anessis ràpid, però el desplaçament de peus és ínfim…et cansaràs menys 😉
PD: Jo era dels malalts que m’agradava còrrer i a vegades, inclús marcava un ritme que li deia «trote keniata» els últims 5 minuts que feia que la resta (excepte el Dani Tudela) reventessin com «pu-puts»…jajaja